Weerbare democratie

Te midden van ineenstortende democratieën in de jaren dertig van de vorige eeuw ontstond een nieuw perspectief op democratie: de weerbare democratie. De centrale gedachte van dat democratieconcept: democratische tolerantie kan niet onbegrensd zijn. Denkers, juristen en politicologen als Karl Loewenstein, George van den Bergh en Karl Popper werkten manieren uit om zowel recht te doen aan tolerantie als aan de noodzaak om tolerantie niet te laten omslaan in haar tegendeel, met uiteindelijk mogelijk serieuze aantastingen van de democratie als gevolg. Tijdens dit college behandelen we de dilemma’s en ideeën rond het begrenzen van democratische tolerantie ter verdediging van de democratie. Daarbij is er geruime aandacht voor de concrete vertaling die deze ideeën na de Tweede Wereldoorlog hebben gekregen in het internationaal recht, in wetten en in rechtspraak. Regelmatig zal daarbij de situatie in Nederland vergeleken worden met die in andere landen.