Kamermuziek special over de muziek van Arvo Pärt

Voor de jonge Pärt vormde de piano in het huis van zijn ouders een eerste kennismaking met muziek. Hij probeerde steeds de laagste en hoogste toetsen van de piano uit, omdat de andere toetsen niet goed werkten. Aan de muziekschool in Rakvere, Estland, ontving hij pianolessen. Ook fietste hij regelmatig naar een plein waar concerten werden uitgezonden via een luidspreker aan een paal; hij bleef er omheen fietsen totdat het concert weer voorbij was. 

Die fascinatie voor radio werd tijdelijk zijn werk: in 1958 begon hij als geluidstechnicus bij de Estse radio. Maar het componeren kroop waar het niet gaan kon. Na zijn middelbare school studeerde Pärt compositie aan de muziekschool en het conservatorium van Tallinn in Estland. Hij experimenteerde met de nieuwste klassieke muziekstijlen en was daarmee een van de pioniers onder de Estse componisten.

Totdat hij in 1968 in conflict kwam met het Sovjetregime, waardoor zijn werk verboden werd. Hij trok zich terug uit het openbare leven en een moeilijke tijd brak aan. In deze periode verdiepte Pärt zich in het Gregoriaans en oude polyfone muziek. Ook trad hij toe tot de Russisch-Orthodoxe Kerk en ontdekte de psalmen. Maandenlang was hij bezig met het toonzetten ervan. Hier ligt de kiem van wat later zijn nieuwe muziekstijl zal worden, genaamd ‘Tintinnabuli’…

Willeke Smits (1975) vertelt in KAMERMUZIEK over haar persoonlijke fascinatie voor de muziek van de diepgelovige Pärt op zaterdagmiddag 20 april. Naast het beluisteren en toelichten van zijn werken aan de hand van geluidsopnames neemt ze u ook mee de Hooglandse Kerk in waar muziek, stilte en spiritualiteit bij elkaar komen.